سلام

من دیگه از این زندگی خسته شدم

از وضعی که الان درش هستم

یک سالی هست ازدواج کردم.هنوز عروسی نگرفتم و شرایط رفتن از خونه باباروهم ندارم.

مشکل من مادرمه.یه بیمار وسواسی عصبی که ما چندتا بچه رو تبدیل به چندتا بیمار روانی کرده. هممون عصبی و مریضیم

توروخدا کسی نیاد از این حرفا بزنه که مادرته و هرکاری کرد حق داره و …آخه چه مادریه که با رفتاراش منو تا مرز جنون میبره.روز به روزم داره بدتر میشه. بخدا فکر خودکشی تو سرمه.دردمو به کسی نمی تونم بگم. هر روز از خدا میخوام بمیرم. خیرسرم تازه عروسم. عصبی شدم. روحیه م به هم ریخته.مریضم.خسته ام.از این زندگی خسته ام.از مادری که عامل تمام مشکلات روحی و افسردگیمه خسته ام. تا حالا جز دعوا جز غر زدن جز پرگویی و جز همیشه منو متهم همه چی دونستن چیزی ازش ندیدم. روانیم کرده. نمیدونم به کجا پناه ببرم. موضوع خیلی بدتر از چیزیه که اینجا نوشتم. تا همسرمو میبینم آرامش توی وجودم میاد. تا حالا آدم به این آرومی ندیدم. یهو پر آرامش میشم.با حال خوب میام خونه مامانم غر میزنه دعوا میکنه و حالم دوباره بد میشه. همین امروز با حال خوب بیدار شدم ولی از صبح دارم باهاش دعوا میکنم. از بس جیغ میزنم و دعوا میکنم خسته شدم.از دعوا خسته شدم.هر سه مونو اذیت کرده. اونای دیگه رفتن و راحت شدن. من موندم و …مادری که هر روز بیماریش بدتر میشه و خودشوهم درمان نمی کنه. مطمئنم به عروسی نمیرسم و یا دق میکنم یا خودکشی!

از طرفی بابت رفتارام با مامانم از خدا میترسم. زندگی الانم که جهنمه. میترسم بخاطر بدرفتاری با مادرم زندگی بعد ازدواجم و آخرتممم جهنم و نابود بشه.

آخه چه عدالتیه خدا داره؟

توروخدا کمکم کنید. چکار کنم بهش بی اهمیت باشم.در برابرش صبور باشم.حرص نخورم و احترامشو نگه دارم.