خونواده ها یکی نیستن. میتونم درک کنم که چه حسی داری. ولی اینکه یه نفر خاص که زندگیش از تو بهتره رو ببینی و هی حرص بخوری هم کار اشتباهیه و هم خودتو اذیت میکنه. نباید به خوبیای یکی نگاه کنی و حسودی کنی. تو نمیدونی تو زندگی شخصی اون دختر چه خبره. و تو دوست پسرت رو داری. حالا لازم نیست همه بدونن که. چیزی که مهمه اینه که تو کسی رو داری که دوستش داری و دوستت داره. بقیه چیزا مهم نیستن. اینکه ارتباط داشتن باهاش چقد سخته یا اگه مامانت بفهمه چی میشه یا دوست پسر اون دختره براش چیکار کرده. مهم اون حسه نه چیز دیگه. و تو تا وقتی اونو داری تنها نمیمونی

عزيزم دركت ميكنم منم وقتى همسن تو بودم همين محدوديت هارو داشتم خوب يادمه اگه حتى يه تولد دخترونه هم ميرفتم انقذر زنگ ميزد كه زود بيا خونه ك مدام استرس داشتم.. هيچ تفريحى نكردم نه مسافرتى نه خوشگذرونى … توو بچگى ازدواج كردمُ جدا شدم و باز برگشتم به همون خونه

اميدوارم بتونى در درس و رشته اى كه ميخواى موفق باشى و در نهايت شغل خوبى پيدا كنى-وقتى مستقل بشى يكم اوضاع بهتر ميشه .. سعى كن خودتُ مقايسه نكنى با دوستات هر كس زندگى و خانواده خودشو داره با اين مقايسه ها فقط خودتو نابود ميكنى تمام تمركزت ُ بزار رو درس و ايندت كه انشالله بتونى موفق باشى